ความรักคือมีความห่วงใยให้แก่กัน แม้จะโกรธกันอยู่

     เริ่มจากเราได้อ่านกระทู้หนึ่งในพันทิปของคุณแสนเชิงแล้วชอบมากๆค่ะ   ชื่อกระทู้  
"เล่าสู่กันฟัง...ทำไมไม่พูดกันดีๆ"

พูดถึงคนรักที่ทะเลาะแล้วโกรธงอน  ไม่ยอมพูดกัน   จนเวลาผ่านไป จากงอนกลายเป็นเลิกซะงั้น

     ความรักมันมีหลากหลายมิติ   เราก็เคยผ่านช่วงที่ใช้ทิฐินำหน้าความรู้สึกที่แท้จริง   เอ่ยคำพูดที่เอาแต่ใจตัวเอง  แต่โชคดีที่เราได้มีโอกาสอ่านหลายๆบทความที่น่าสนใจ   ซึ่งช่วยเรียกสติเรากลับคืนมาว่า  "เฮ้ย  เรื่องแค่นี้ก็เอามาเป็นเรื่องใหญ่ได้เลยเหรอ  ..ที่บอกลาเค้าเพราะหมดรักจริงหรือเพราะพูดไปตามอารมณ์?"
เราขอให้ใครที่กำลังโกรธงอนกับคนรักหรือคนในครอบครัว  ได้มีโอกาสกลับมาคุยกันดีๆค่ะ เพราะชีวิตเรามันสั้น  อย่าโกรธกันนานเลยเนาะ

ความรักคือมีความห่วงใยให้แก่กัน แม้จะโกรธกันอยู่

Love is caring each other even when you're angry.

เราขอยกข้อความของคุณแสนเชิง และหลายๆคอมเมนต์ที่น่าสนใจมาให้อ่านนะคะ

มีเรื่องความรักแบบบ้านๆมาเล่าสู่กันฟังอีกเช่นเคยครับคุณผู้ชม

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา จขกท.มีโอกาสไปงานวันเกิดของคนรู้จักกัน
เค้าก็จัดงานกันเล็กๆ นั่งดื่มกินกันตามประสาเพื่อนฝูงแหละครับ
พอดีได้นั่งติดกับพี่สาวเจ้าของวันเกิด ก็เลยได้คุยกัน
ก่อนหน้านี้ก็เคยคุยกับเธอและสามีเธอมาบ้าง  แต่ก็ไม่ได้สนิทอะไรกันนัก
ทราบเพียงว่า เธอเปิดร้านขายเครื่องดื่มและอาหารว่าง แต่ยังไม่มีโอกาสได้ไปอุดหนุนเลย

คุยกันไปสักพักก็ถามถึงสามีเธอ  เธอก็อึ้งไป แล้วก็บอกว่า แยกกันอยู่ได้เกือบสองเดือนแล้ว
เธอบอกว่า เป็นความผิดของเธอเอง   แล้วก็เล่าให้ฟังว่า
เป็นเพราะเมื่อปีที่แล้วเธอได้รู้จักกับผู้ชายคนนึง เป็นลูกค้าประจำร้านเธอ
คุยกันบ่อยๆก็เลยสนิทกัน พอดีช่วงนั้นเธอเครียดๆ มีปัญหาหลายอย่าง ทั้งเรื่องร้าน และเรื่องครอบครัว
ก็เลยคุยปรึกษากับลูกค้าคนนั้นบ่อยๆ  ด้วยเค้าเป็นผู้ฟังที่ดี  คอยให้กำลังใจและคำแนะนำดีๆอยู่เสมอ

ตอนนั้นเธอก็เชื่อมั่นในความบริสุทธิ์ใจของตัวเอง และเรื่องที่คุยก็ไม่มีเรื่องชู้สาวแม้แต่น้อย
เพียงแต่เธอคุยกับเค้าแล้วเธอสบายใจ ซึ่งต่างจากการคุยกับสามีมากเหลือเกิน
เนื่องด้วยสามีหนักไปทางเหน็บแนม คุยกันแล้วชอบเอาชนะคะคานกันซะมากกว่า
เธอเองก็ไม่ค่อยต่างจากเค้าเท่าไหร่  ทำให้บ่อยครั้งที่การพูดคุยกัน จะลงเอยด้วยความรู้สึกที่แย่กว่าเดิม

ซึ่งต่างจากการคุยกับผู้ชายที่ดูช่างแสนอบอุ่นคนนั้น
และการได้คุยกับคนที่เข้าใจ ในอารมณ์เหนื่อยหน่ายจากคนที่เป็นสามี บ่อยๆเข้า
มันก็อาจจะเผลอใจ หวั่นไหวในอารมณ์กันไปบ้าง

คราวนี้ก็เลยคุยกันและเจอกันบ่อยครั้งจนเกินงาม  และถึงจะไม่มีอะไรเกินเลยมากไปกว่านั้น
แต่เรื่องแบบนี้ คนเป็นสามีภรรยากัน มันจะรู้สึกอะไรบางอย่างได้
และหากได้รู้แล้ว ใครที่ไหนจะยอมรับได้ล่ะ   ในที่สุดปัญหาก็เกิดขึ้นจนได้

และเมื่อมีปัญหา แทนที่จะรับฟังกันก่อน คุยกันด้วยเหตุด้วยผลเพื่อปรับความเข้าใจกัน
แต่ตัวเธอเองกลับดันทุรัง มองว่าตัวเองไม่ผิด เพราะไม่ได้มีอะไรที่เกินเลยกว่าความเป็นเพื่อน
ไม่ได้มองเลยว่า เรื่องแบบนี้หากเจอกับตัวเอง ไม่มีสามีหรือภรรยาคนไหนที่จะไม่คิดมาก
เพียงแต่ว่า  ใครจะแสดงออกอย่างไร แค่นั้นเอง
ฝ่ายสามี ก็ไม่ได้มองกลับไปที่ต้นเหตุ ว่าที่ภรรยาต้องไปคุยกับคนอื่นจนเลยเถิด ตัวเองก็มีส่วนผิด
ส่วนผู้ชายคนนั้นเอง หากปรารถนาดีกับเธอจริงๆ  ก็ควรจะระมัดระวังให้มากกว่านี้
รู้จักเว้นระยะห่างในการการคุยกับผู้หญิงที่มีสามีแล้วให้เหมาะสม  เรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้

เมื่อต่างก็เอาความต้องการของตัวเองเป็นที่ตั้ง ก็เลยต้องเลิกรากันไปเพราะทิฐิ ด้วยเหตุผลเพียงแค่นี้
ทั้งที่วันนี้เธอก็ไม่ได้คุยกับผู้ชายคนนั้นแล้ว ด้วยซ้ำไป


ก็แปลกดี ตอนเจอกันครั้งแรก ต้องใช้ความ อดทนมากมายแค่ไหนกว่าจะได้รักกัน
แต่พอจะทำให้ความรักได้ไปต่อ ความอดทนกลับลดลงกว่าเดิมมากมายซะงั้น

จขกท.เองก็ไม่ได้มองว่าใครผิดหรือถูก เพราะเรื่องราวจริงๆก็คงมีรายละเอียดมากกว่านี้
แต่ก็เชื่อนะ ว่า หากทั้งคู่รู้จักถนอมน้ำใจกัน และห่วงใยความรู้สึกกันให้มากกว่านี้ ก็คงพูดจากันดีกว่านี้
และปัญหาที่เกิดขึ้น ก็คงไม่เดินทางมาถึงจุดนี้แน่นอน

แสนเชิง

เข้าใจเลยค่ะ "ทำไมไม่พูดกันดีดี" ช่วงวันหยุดได้มีโอกาส มาพักบ้านพี่สาว เห็นพี่สาวและพี่เขยเถียงกัน ด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง พานเคืองกันหลายวัน เราเองคนโสด ที่เคยโดนทำร้ายครั้งใหญ่มา น้ำตาจะไหล กับบรรยากาศแบบนี้เลย ว่า "ทำไมไม่พูดกันดีดี" ชีวิตคนเรามันสั้น หากได้มีโอกาสมีคู่ มีคนอยู่ด้วย ควรรักษาและถนอมน้ำใจกันไว้ โอกาส เวลา ความรู้สึก เมื่อมันหายไปแล้ว มันเอากลับคืนมาไม่ได้ เราเองคิดแบบนี้มาตลอด แม้ว่าเราจะเคยโดนทิ้งมา แต่เราก็ไม่เคยมองความรักเป็นเรื่องเลวร้าย และไม่เคยที่จะเสียความตั้งใจ ที่จะทำดีดี กับคนอื่นเสมอๆๆ เราเสียดายแทนคู่รักบางคู่ค่ะ ที่มีโอกาสจะอยู่ด้วยกันแล้ว แต่ไม่ได้รักษาน้ำใจกันไว้ อย่าปล่อยให้เสียไปแล้วจึงคิดถึงกันเลยนะคะ ลดทิฐิ กลับมาคิดง่ายๆ และพยายามพูดคุยเข้าหากัน จะดีสักแค่ไหนก็ไม่รู้ จากคุณ : ^____^ (นายMeO)

น้าแสนพูดเหมือนง่าย ทำจริงบางครังมันไม่ง่ายอย่างนั้นนะคะ ฝ่ายนึงพยายามจะคุยกันดีๆ แต่อีกฝ่ายดึงดัน กระทบกระเทียบ จิกกัดไม่เลิกรา จนในที่สุดหมดความอดทนต้องเลิกรากันไป มีให้เห็นเสมอๆ  ถ้าได้พยายามเต็มที่แล้วที่จะร่วมมือกันแก้ปัญหา แต่เป็นไปไม่ได้เพราะพยายามอยู่ฝ่ายเดียว ก็ให้คิดเสียว่าทำกรรมร่วมกันมาแค่นั้น จบๆ กันไปเสีย ชีวิตจะได้สงบสุขด้วยกันทั้งสองฝ่าย จากคุณ : Lawanwadee

ผมกับแฟน(เมีย) ถ้ามีเรื่องทะเลาะกันเมื่อไหร่ ไม่เกิน ๑๐ นาที ผมจะเป็นฝ่ายงอแฟนทุกครั้ง ไม่รู้ล่ะ ผมจะผิดหรือไม่ก็ตาม ผมจะขอโทษไว้ก่อน แล้วก็ฟังแฟนบ่นปนด่าเล็กๆ ไปจนกว่าเธอจะหยุด เพราะผมถือว่า ไฟกับไฟ ยิ่งทำให้ไฟลามได้เร็วยิ่งขึ้น แต่ถ้าไฟกับน้ำ ยังไงมันก็ดับแน่นอน ไม่ช้าก็เร็ว เรื่องหนึ่งที่ผมทนไม่ได้แน่นอนคือการนอกใจ ถ้าเพียงแค่คุณคิดจะนอกใจผมเมื่อใด เมื่อนั้นทุกอย่างจบ เรื่องอื่นคุยกันได้ ผมยอมได้ แต่เรื่องแบบนี้ ผมคุยไม่ได้ครับ จากคุณ : น้าออด

ข้อมูลเพิ่มเติม
http://www.pantip.com/cafe/social/topic/U13073362/U13073362.html