ข้อดีของการเรียนมหาวิทยาลัย ภาคเสาร์ - อาทิตย์

     เท้าความเมื่อปี พ.ศ.2548  ตอนนั้นที่เจ้าของบล็อกจะต้องเลือกว่าจะเรียนมหาลัยใหน
ตากับยายเค้าต้องการให้เจ้าของบล็อกเป็นพยาบาลเพื่อจะได้อยู่ใกล้ๆบ้าน แถมเจ็บไข้ก็ดูแลท่านได้  และสำหรับคนสมัยก่อนเค้าคิดว่าอาชีพรับราชการเป็นอาชีพที่มีเกียรติ
เจ้าของบล็อกก็เลยทำตามบัญชา  เอาผลเอ็นท์ไปยื่นที่สารธารณสุขและเข้าฝึกงานพร้อมกับเพื่อนในรุ่นเพื่อรับการคัดเลือกจากทางพยาบาลค่ะ(อย่าเพิ่งคิดว่าท่านตาท่านยายของเราเป็นเผด็จการนะคะ เพียงแต่ตอนนั้นเรายังไม่แน่ใจว่าอยากเป็น อยากเรียนอะไรกันแน่ และอารมร์ตอนนั้นอยากอยู่ใกล้บ้าน กลัวคิดถึงตากับยายก็เลยเลือกทำตามที่ท่านแนะนำ)

     หลังจากนั้นเราก็ไปฝึกงานที่โรงพยาบาลทุกวันเป็นเวลา 1 เดือน(ทั้งๆที่กลัวเข็มกับกลัวเลือดที่สุด)
เมื่อฝึกไปนานๆก็เริ่มรู้ว่าเราคงเป็นพยาบาลไม่ได้แน่  แต่สุดท้ายผลปรากฏว่าเราติดพยาบาลค่ะ  เพื่อนๆก็ดีใจกับเรา(แต่เราแอบเครียดเพราะกะว่าไม่ติด จะได้บอกตากับยายง่ายหน่อย)
ตอนนั้นเหลือแค่รอสอบสัมภาษณ์เราก็จะเข้าไปเรียนโรงเรียนพยาบาล

     ช่างที่รอเราก็ไปทำงานที่เชียงใหม่  ช่วงนั้นก็คิดว่าตูจะทำไงดีว้าาา ไม่อยากเป็นพยาบาลเลย เวลาก็ใกล้เข้ามาทุกที    ตอนสุดท้ายก็เลยตัดสินใจว่าจะบอกตากับยายไปตรงๆว่า "หนูเป็นพยาบาลไม่ได้ หนูกลัวเลือดฮะ(ทำหน้าเหงาหงอยด้วย)"    ตอนนั้นเหลือแต่ภาคเสาร์อาทิตย์ที่ยังเปิดรับสมัคร
เราเลยบอกตายายว่าเราจะสละสิทธ์การเป็นนักศึกษาพยาบาล   และจะลงเรียนภาคเสาร์อาทิตย์ และทำงานไปด้วย  แถมที่เรียนก็อยู่แค่เชียงใหม่ ตากับยายมาเที่ยวหาหนูได้สบาย ท่านเลยยอม
... นี่เลยเป็นจุดเริ่มต้นของการเรียนภาคเสาร์ - อาทิตย์

     ตอนที่สมัครก็ยังไม่แน่ใจว่าจะเรียนอะไรดี  คณิตก็คงไม่ไหม(เราจบสายวิทย์-คณิตซึ่งมันเป็นอะไรที่หนักพอควร และบอกตัวเองมาตลอดว่าจบไปแล้วจะไม่ยุ่งกับคณิตศาสตร์อีก ฮือๆๆ)
สรุปเลยเลือกเรียน ภาษาอังกฤษธุรกิจ แล้วลงสอบเข้า ผลก็ผ่าน  ดีใจมาก เรามีที่เรียนแล้วว้อยย
เข้าปฐมนิเทศน์เพื่อนในห้องมีเป็น 70 คน คึกคักมาก  อาจารย์ที่ปรึกษาท่านเป็นผู้หญิงโสดและอายุ 50 กว่าๆ เป็นอะไรที่น่ารักมากๆ มองท่านที่ไรก็นึกถึงยายเราตลอด เฮะๆ

     ช่วงไปเรียนแล้วก็หางานทำไปด้วย  แล้วตอนนั้นภาคเสาร์-อาทิตย์ยังไม่เงินให้กู้เรียน(มีให้กู้แค่เฉพาะนักศึกษาภาคปกติ)   แถมค่าเทอมก็แพงกว่าภาคปกติด้วยเพราะเค้าต้องจ้างอาจารย์มาสอนพิเศษ  เราทำงานไปด้วย     ช่วงแรกๆทำที่ร้านอาหารรู้สึกเงินไม่ค่อยพอ  เพื่อนแนะนำให้ลองไปทำที่ผับ เลยลองไปทำ  ทิปดีกว่าจริงแต่นึกภาพว่าตอนไปเรียนเนี่ยแพนด้าเลย  ผับเลิกตีสอง เข้าเรียนแปดโมงเช้า ช่วงนั้นเป็นอะไรที่โทรมมาก เรียนก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง บางคาบก็ไม่ได้ไปเรียนเพราะตื่นไม่ทัน(ไม่ดีเลยนะคะ)  เกรดช่วงนั้นออกมาไม่สวยเลยค่ะ  ก็เลยต้องมาคิดว่าทำงานไรดี ที่ได้เงินพออยู่และเรียนรู้เรื่อง นี่เลยเป็นจุดเริ่มต้นการทำอีคอมเมอร์ของเราค่ะ(เดี๋ยวจะมาเล่าให้ฟังทีหลังเนาะ)

     เรียนภาคเสาร์ - อาทิตย์ดีอย่างที่ไม่มีการรับนัอง(เราบอกตรงๆว่าเราไม่ค่อยชอบระบบรับน้องเพราะข่าวจากหลายๆที่ที่การรับน้องเอารุ่นพี่เป็นใหญ่ไปหมด ไม่ก็เกิดความรุนแรง ต้องตื่นเช้า เลิกค่ำ ฯลฯ ทำให้เรากลายเป็นไม่ชอบไปเลย  แต่ไม่ได้หมายความว่าการรับน้องไม่ดีนะคะ หลายที่ก็ทำได้ดีเช่นที่มช.เป็นต้น)
แถมทางมหาลัยไม่ได้กำหนดว่าต้องใส่ชุดนักศึกษาไปเรียน(แต่ชุดต้องเรียบร้อย)

     เพื่อนๆร่วมห้องเรียนในภาคเสาร์ - อาทิตย์ส่วนมากจะเป็นคนที่ทำงานแล้วหรือผู้ใหญ่กว่า  เราชอบคุยกับพวกเค้าเพราะสิ่งที่เรายังไม่มีคือประสบการณ์  พวกเค้าก็จะเล่าว่าทำงานแล้วเป็นไง  เจอลูกค้ายังไงบ้าง ฟังแล้วมันส์ดีค่ะ   พี่คนนึงเค้าเป็นไกด์ก็เล่าให้ฟังตั้งแต่ตอนรุ่งเรืองจนถึงจุดเปลี่ยนของชีวิต
อีกคนทำงานกับฝรั่งก็เล่าให้ฟังว่าเจ้านายฝรั่งเป็นไงบ้าง  เราก็เก็บข้อมูล เผื่อได้ทำงานกับฝรั่ง
มีคุณลุงคนนึง อายุน่าจะหกสิบกว่า เค้ามาเรียน ดูตั้งใจมาก และถามคุณครูตลอดเวลาสงสัย เห็นแล้วน่ารักดีค่ะ  แต่เสียดายไม่ได้ทราบข้อมูลเค้าเยอะ เพราะคุณลุงอยู่คนละคณะกับเรา
และมีพี่คนนึงเค้าฝึกทำขนม เค้าก็เอาขนมมาให้พวกเราชิมเกือบทุกวันที่ไปเรียน...น่ารักมากๆ  พี่คนนี้อยู่ลำพูนและจะนั่งรถมาที่เชียงใหม่ทุกวัน ขยันและนิสัยดีมากๆเลยค่ะ(จันทร์-ศุกร์ มาสอนที่เชียงใหม่ และ เสาร์-อาทิตย์ก็มาเรียนที่เชียงใหม่)

     มาถึงปีสาม นักเรียนในห้องจาก 72 คน ก็เหลือแค่ 16   พวกรุ่นพี่ก็ให้กำลังใจว่าอดทนนะ เหลือแค่ปีเดียวเอง ภาษาอังกฤษธุรกิจไม่ได้ยากมากเพียงแต่ต้องขยันและสนใจ  ถ้าเราขีเกียจเปิดดิกชันนารีมันก็ไม่ได้ แถมพวก tense, grammar อีกที่ต้องทำความเข้าใจ ส่วนมากนักศึกษาภาคเสาร์-อาทิตย์มีงานที่ต้องทำอยู่แล้ว(เหลื่อยและหนักจากงานมาแล้ว)    หลายคนก็เลยเลือกดร็อปบ้าง ย้ายสาขาบ้าง ลาออกไปเลยบ้าง เราก็เกือบย้ายสาขามาแล้วค่ะ  แต่เปลี่ยนใจเพราะเพื่อนรุ่นพี่เค้าก็ให้กำลังใจดีมาก(ตอนจบมาก็คุยกับเพื่อนว่าเราผ่านมาได้ไงเนี่ย)

     เผลอแป็บเดียวเราก็อยู่ปีสี่  เหลือเวลาอีกไม่นานเราก็จะจบแล้วเอาปริญญามาให้ตากับยายแล้ว แต่โชคร้ายที่ยายเรามาเสียก่อน เป็นอะไรที่เราช็อคมาก  ตอนนั้นเราก็ไปบวชชีแล้วกลับมาเรียนใหม่  ตาก็เป็นกำลังใจให้เราดีมาก
ตอนนี้จบมาแล้ว ดีใจมากและขอเป็นกำลังใจให้พี่ๆ น้องๆทุกคนที่กำลังศึกษาอยู่นะคะ
ไม่มีคำว่าสายไปสำหรับการเรียนรู้ค่ะ ;)


เอาล่ะ มาสรุปข้อดีข้อด้อยของการเรียนภาคเสาร์อาทิตย์กันนะคะ
ข้อดี
- มีเวลาทำงานประจำหรืองานพิเศษ  ทำให้มีประสบการณ์นอกเหนือจากห้องเรียน
- ถึงไม่มีการรับน้อง(ในบางมหาลัย)  แต่คุณก็ยังได้รู้สึกได้ถึงน้ำใจของรุ่นพี่ค่ะ
- ไม่จำเป็นต้องใส่ชุดนักศึกษาไปเรียน(แต่ต้องแต่งกายสุภาพ)
- ได้เพื่อนๆ รุ่นพี่ที่เป็นผู้ใหญ่ มีประสบการณ์ และบางครั้งเค้าก็ให้คำแนะนำที่ดีได้ในหลายๆเรื่อง
- ส่วนมากมักจะเงียบสงบกว่าภาคปกติ(ตอนนั้นไปติดต่อมหาลัยในวันปกติ  นักศึกษาเยอะมากกก)


ข้อด้อย
- ค่าเทอมมักจะแพงกว่าภาคปกติ
- ด้วยความที่ไม่ได้ไปมหาลัยทุกวัน แค่อาทิตย์ละสองวัน ทำให้อาจขี้เกียจไปเรียนได้
- ไม่ค่อยมีอาหารตา  อ่ะ...ล้ออเล่น

รูปประกอบ


ตอนอยู่ปีสี่







ผู้ชายที่เหลือในปีสุดท้าย



ใครมีประสบการณ หรือ ข้อคิดเห็นเพิ่มเติมก็แนะนำกันเข้ามาได้นะคะ